معنی خبر یافتن در لغت نامه دهخدا

مطلع شدن. پی بردن. اطلاع حاصل کردن. معلوم کردن. (آنندراج) :، برستم چنین گفت کافراسیاب، چو از تو خبر یافت اندرشتاب.، فردوسی.، خبر یافتم از فریدون و جم، وزآن نامداران به هر بیش و کم.، فردوسی.، جز آن نیابد از آن راز کس خبر که دلش، ز هوش و عقل درین راه راهبر دارد.، ناصرخسرو.، چنانکه شابه آنگاه خبر یافت کی بهرام ببادغیس رسیده بود. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 98).، چو خاقان خبر یافت از کار او، بر آراست نزلی سزاوار او.، نظامی.، از آن گنج پنهان خبر یافتند، بدیدار گنجینه بشتافتند.، نظامی.، مهین بانو چو زین حالت خبر یافت، بخدمت کردن شاهانه بشتافت.، نظامی.، بزرگ امید ازین معنی خبر یافت، مه نو را بخلوت جست و دریافت.، نظامی.، سعدی از بارگاه صحبت دوست، تا خبر یافتست بیخبرست.، سعدی (خواتیم).، خبر یافت گردنکشی در عراق، که می گفت مسکینی از زیر طاق.، سعدی (بوستان).، آنگه خبر یافت که آفتاب بر کتفش تافت. (گلستان سعدی).، چو از کار مفسد خبر یافتی، ز دستش برآور چو دریافتی.، سعدی (بوستان).، رقیبان خبر یافتندش ز درد، دگرباره گفتندش اینجا مگرد.، سعدی (بوستان)

معنی خبر یافتن در فرهنگ لغت هوشیار

آگاهیدن آگاهی یافتن

معنی خبر یافتن در فرهنگ واژه مترادف متضاد

باخبر شدن، مطلع شدن، آگاه شدن، آگاهی یافتن، متضاد: خبرگرفتن

معنی خبر یافتن - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی خبر یافتن در فرهنگ لغت هوشیار

آگاهیدن آگاهی یافتن

خبر یافتن

لغت نامه دهخدا

خبر یافتن

فرهنگ لغت هوشیار

خبر یافتن

فرهنگ واژه مترادف متضاد

خبر داشتن

اطلاع داشتن، مطلع بودن

فرهنگ فارسی عمید

بر تافتن

تحمل کردن، روگردانیدن، پیچیدن، تاب دادن، مقابله و برابری کردن

فرهنگ فارسی عمید

ظفر یافتن

پیروز شدن، دست یافتن به مراد، غلبه کردن

فرهنگ فارسی عمید

بار یافتن

اجازۀ ورود به بارگاه شاه یافتن، به حضور پادشاه رسیدن

فرهنگ فارسی عمید

خبر رفتن

(بَ زَ اَ کَ دَ)

اشاعه یافتن خبری در محلی. منتشر شدن خبری، در جایی. پخش گشتن خبردر موضعی. انتشار یافتن خبری در مکانی:
موضعی در همه آفاق ندانم امروز
کز حدیث من و حسن تو خبر می نرود.
سعدی (طیبات)

لغت نامه دهخدا

خجل یافتن

(بَ اَ تَ)

شرمسار یافتن. خجلت کشیده یافتن. شرم زده یافتن. شرمگین یافتن. خجل دیدن:
چوخسرو را بخواهش گرم دل یافت
مروت را در آن بازی خجل یافت.
نظامی

لغت نامه دهخدا

خبر گفتن

(بَ زَ گِ رِ تَ)

نقل خبر کردن. خبری را بدیگری رسانیدن. خبری بدیگری گفتن، حدیث گفتن. نقل خبر (خبر به اصطلاح اصولیین) کردن. علم حدیث تعلیم دادن. اخبار و احادیث برای مردمان بیان کردن

لغت نامه دهخدا

بو یافتن

(نَ)

نصیبی یافتن. بهره ای بردن:
منت ایزد را که رنجم چون صبا ضایع نشد
عاقبت بویی از آن سیب زنخدان یافتم.
صائب (از آنندراج).
و بمعنی دوم نیز ایهام دارد، اول ریاح مطابق است تقریباً با یازدهم خردادماه جلالی. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

نظر یافتن

(عِ گِ کَ دَ)

تربیت یافتن. فیض پذیر شدن. (غیاث اللغات) (آنندراج). بهره یافتن. نصیب بردن. مورد عنایت واقع شدن. طرف توجه شدن. تقرب یافتن:
بوسهل حقیقت به امیر... باز گفته املاک ایشان بازداد و ایشان نظری نیکو یافتند. (تاریخ بیهقی ص 37). و مانک نظری یافت بدین بزرگی. (تاریخ بیهقی ص 124). سخت جوان بود اما بخرد و خویشتن دار تا لاجرم نظر یافت و گشاده شد از بند. (تاریخ بیهقی).
داد تن دادی بده جان را به دانش داد زود
یافت تن از تو نظر در کار جانت کن نظر.
ناصرخسرو.
زود بشتاب تا به فرّخ بزم
یابی از جود شهریار نظر.
مسعودسعد

لغت نامه دهخدا

گذر یافتن

(زَ سَ / سِ کَ دَ)

راه پیدا کردن. عبور کردن. گذشتن. نجات یافتن. ظفر یافتن:
چنین داد پاسخ ستاره شمر
که از چرخ گردون که یابد گذر.
فردوسی.
سخن چین و بیدانش و چاره گر
نباید که یابند پیشت گذر.
فردوسی.
همی از تو جویند شاهان هنر
که یابد بهر کار بر تو گذر.
فردوسی.
که فرزانه و مرد پرخاشخر
ز بخشش به کوشش نیابد گذر.
فردوسی.
چنین گفت کز گردش آسمان
نیابد گذر دانشی بیگمان.
فردوسی.
ز خاور بر او تا در باختر
ز فرمان من کس نیابد گذر.
فردوسی.
نه دانا گذر یابد از چنگ مرگ
نه جنگ آوران زیر خفتان و ترگ.
فردوسی.
بخواهید تا زین سرای سپنج
گذر یابم و دور مانم ز گنج.
فردوسی.
که گر پیلسم از بد روزگار
گذر یابد و بیند آموزگار.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

ظفر یافتن

(خوَشْ / خُشْ وَ گَ تَ)

افلاج. اظفار. بلل. فلج. استیلاء. کامیاب شدن. مظفر شدن. غلبه کردن. دست یافتن:
دلشاد زی و کامروا باش و ظفر یاب
بر کام و هوای دل و بر دشمن غدار.
فرخی.
مال شد در جهان چو منهزمی
تا بر او یافت جود تو ظفری.
مسعودسعد

لغت نامه دهخدا

خورش یافتن

(سَ / سِشِ مُ دَ)

غذا یافتن. طعام یافتن. خوراک یافتن. (یادداشت مؤلف). اقتیات. (منتهی الارب) ، قاتق یافتن. ادام یافتن، بهره یافتن. سود یافتن. منفعت یافتن. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خود یافتن

(بُ تَ)

بدون اعانت دیگری چیزی را بدست آوردن

لغت نامه دهخدا

خلل یافتن

(بِ رُ شِ کَ بَ دَ)

رخنه یافتن. (یادداشت بخط مؤلف) ، اختلال پیدا کردن. تباهی یافتن. (از یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خرد یافتن

(بَ چَ دَ)

صاحب خرد شدن. عاقل شدن. هوشیار شدن. دانا شدن

لغت نامه دهخدا

خبر داشتن

(بَ یِ کَ کَ / کِ)

مطلع بودن. آگاهی داشتن. واقف بودن. اطلاع داشتن:
ز رستم همانا نداری خبر
که گیتی ازو گشته زیر و زبر.
فردوسی.
سخن وزیر بغنیمت گیر که گفته است ترا نصیحت گوید و خداوند خبر ندارد. (تاریخ بیهقی).
ز مردم آن بود ای پور ازین دوپای روان
که فعل دهر فریبنده را خبردارد.
ناصرخسرو.
خفته چه خبر دارد از چرخ و کواکب
ما را ز چه رانده ست برین گوی مغبر.
ناصرخسرو.
راهشان یوز گرفتست و ندارند خبر
زان چو آهو همه در پوی و تک و با نظرند.
ناصرخسرو.
دیدی که یار چون ز دل ما خبر نداشت
ما را شکار کرد و بیفکند و بر نداشت.
خاقانی.
خبر داشت کان شاه اندوهناک
در آن ره کند خویشتن را هلاک.
نظامی.
از عامریان یکی خبر داشت
این قصه بجای خویش برداشت.
نظامی.
چو هروقت کان حرف بنگاشتی
ز پیروزی خود خبر داشتی.
نظامی.
ز چوب زهر چون چوپان خبر داشت
چراگاه گله جای دگر داشت.
نظامی.
رمیده ای که نه از خویشتن خبر دارد.
نه از ملامت بیگانه و نصیحت خویش.
سعدی (خواتیم).
غافل خبر ندارد از اندوه عاشقان
خفته ست و عیب مردم هشیار میکند.
سعدی (خواتیم).
دانی که خبر ز عشق دارد
آن کز همه عالمش خبر نیست.
سعدی (خواتیم).
تو ای توانگر حسن از غنای درویشان
خبرنداری اگر خسته و اگر ریشند.
سعدی (طیبات).
بگفتا بیا تا چه داری خبر
چرا سر نبستی بفتراک در.
سعدی (بوستان).
خبرداری از خسروان عجم
که کردند بر زیردستان ستم.
سعدی (بوستان).
شب دیگر از ذکر و طاعت نخفت
مریدی ز حالش خبر داشت گفت.
سعدی (بوستان).
و آدمیزاده ندارد خبر از عقل و تمیز.
سعدی (گلستان).
چه خبر دارد از پیاده سوار
او همی میرود تو می تازی.
سعدی (صاحبیه).
خضر این بادیه دنبال خطر میگردد
چه خبر ما ز سر بی خبر خود داریم.
صائب

لغت نامه دهخدا

بار یافتن

(مَش ش)

بمعنی رخصت و دستوری یافتن بحضور امرا و سلاطین. (آنندراج). اجازه یافتن. پذیرفته شدن در بارگاه. رخصت دخول یافتن. (ناظم الاطباء: بار) (دمزن). رجوع به باریابی، باریاب شدن و باریاب گشتن شود:
ز ره چون بدرگاه شد بار یافت
دل تاجور (خسروپرویز) را بی آزار یافت.
فردوسی.
بیامد شب تیره گون بار یافت
می روشن و خوب گفتار یافت.
فردوسی.
با موکبیان یابم در موکب او جای
با مجلسیان یابم در مجلس او بار.
فرخی.
بلند حصنی دان دولت و درش محکم
بعون کوشش بر درش مرد یابد بار.
ابوحنیفۀ اسکافی.
پنداشتم که خداوند بفراغتی مشغول است بگمان بودم از بار یافتن و نیافتن. (تاریخ بیهقی). بدرگاه رفتن صواب تر... اگر باریابمی فبها و نعم و اگر نه بازگردم. (تاریخ بیهقی).
یکسال برگذشت که زی تو نیافت بار
خویش تو آن یتیم نه همسایه ت آن فقیر.
ناصرخسرو.
ای شده سوی شه (و) نایافته
بر طلب دنیا و اقبال بار.
ناصرخسرو.
بی خود از هیچ آیی اندر کار
یابی اندر دوم بدین در، بار.
سنایی.
خاقانی اگر بار نیابی چه کنی صبر
کاین دولت از ایام به ایام توان یافت.
خاقانی.
هر آن موری که یابد بر درش بار
سلیمانیش باید نوبتی دار.
نظامی.
معاشران که ببزم تو بار مییابند
طراوت گل و رنگ بهار مییابند.
طالب آملی (از شعوری)

بمعنی رخصت و دستوری یافتن بحضور امرا و سلاطین. (آنندراج). اجازه یافتن. پذیرفته شدن در بارگاه. رخصت دخول یافتن. (ناظم الاطباء: بار) (دِمزن). رجوع به باریابی، باریاب شدن و باریاب گشتن شود:
ز ره چون بدرگاه شد بار یافت
دل تاجور (خسروپرویز) را بی آزار یافت.
فردوسی.
بیامد شب تیره گون بار یافت
می روشن و خوب گفتار یافت.
فردوسی.
با موکبیان یابم در موکب او جای
با مجلسیان یابم در مجلس او بار.
فرخی.
بلند حصنی دان دولت و درش محکم
بعون کوشش بر درش مرد یابد بار.
ابوحنیفۀ اسکافی.
پنداشتم که خداوند بفراغتی مشغول است بگمان بودم از بار یافتن و نیافتن. (تاریخ بیهقی). بدرگاه رفتن صواب تر... اگر باریابمی فبها و نعم و اگر نه بازگردم. (تاریخ بیهقی).
یکسال برگذشت که زی تو نیافت بار
خویش تو آن یتیم نه همسایه ت آن فقیر.
ناصرخسرو.
ای شده سوی شه (و) نایافته
بر طلب دنیا و اقبال بار.
ناصرخسرو.
بی خود از هیچ آیی اندر کار
یابی اندر دوم بدین در، بار.
سنایی.
خاقانی اگر بار نیابی چه کنی صبر
کاین دولت از ایام به ایام توان یافت.
خاقانی.
هر آن موری که یابد بر درش بار
سلیمانیش باید نوبتی دار.
نظامی.
معاشران که ببزم تو بار مییابند
طراوت گل و رنگ بهار مییابند.
طالب آملی (از شعوری)

لغت نامه دهخدا

خطر یافتن

(بِ سَ دَ)

عظمت یافتن. بزرگی یافتن:
تن بجان یابد خطر زیرا که تن زنده بدوست
جان بدانش زنده ماند زآن از او یابد خطر.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

گذر یافتن

عبور پیدا کردن مجال عبور یافتن: سخن چین و بیدانش و چاره گر نباید که یابند پیشت گذر، تجاوز کردن درگذشتن: زخاور برو تا در باختر زفرمان من کس نیابد گذر، نجات یافتن خلاص شدن: چنین داد پاسخ ستاره شمر که از چرخ گردون که یابد گذر ک

فرهنگ لغت هوشیار

ظفر یافتن

پیروز شدن فتح کردن، دست یافتن بر مسلط شدن بر. پیروز گشتن دست یافتن

فرهنگ لغت هوشیار